"Karel"
Ik voel me al behoorlijk thuis in Manilla, na zo’n 3 weken hier te hebben gewoond en gewerkt. Maar er zijn natuurlijk wel een paar dingen die ik mis. Dingen die je wel in Nederland hebt, en hier niet. Ik kan zelfs hele lijsten maken. Dat doe ik dan soms ook, in mijn hoofd, of per ongeluk in een gesprek met een Pinoy, als ik mijn verbazing over sommige lokale gewoontes en gebruiken niet kan onderdrukken en vol enthousiasme vertel hoe we dat in Nederland zouden doen.
Een van die dingen die hier niet zijn, en die ik mis, is de oranje gekte. Geen vlaggetjes, oranje voetbalshirts, overvolle treinen en feestende menigtes hier op straat. De WK gekte lijkt zelfs het hele land voorbij te gaan. Pinoys houden van basketbal, niet van voetbal, ondanks hun lengte. Wel jammer, vooral omdat we (Nederland) nu in de finale staan. Het tijdstip maakt het voor mij haast onmogelijk om te gaan kijken, de wedstrijd hier is om half 3 ’s nachts. Een tv heb ik niet, in de kroeg wordt niet gekeken, en via het internet wordt het me niet makkelijk gemaakt om te kijken. De NOS bied alleen een live stream aan, als je in Nederland bent.
Nou ja. Ik lees het morgen wel, en wie weet kan ik de drie doelpunten die Nederland gaat maken terug kijken via uitzending gemist. Dat doet het hier wel, Nederlandse tv en radio hoef ik niet te missen. En uiteraard gaan we winnen (3-2). Dat heeft Karel, de kakkerlak die af en toe mijn huis bezoekt, voorspeld. Hij zat namelijk op het oranje beessie op mijn spiegel, Spanje was wit, oranje uiteraard Nederland. Keihard en onomstotelijk bewijs, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten