Can I be ur txtmate?

“Piep. trrr trrr trrr…" Ik dommel net in als dit heerlijke geluidje met trilsignaal me wakker maakt. Joepie, een sms! Dat is meestal feest. Misschien wel m’n lief, of een vriend of vriendin die aan me denkt! Vast iemand uit Nederland, het is hier al middernacht. Ik open de sms en lees: “Gud morning?” Hmmm. Een voor mij onbekend nummer, van een Filippijns mobieltje verstuurd. Wie zou dat zijn? Ik ben nieuwsgierig en sms terug: “Who are you?”

Ik beheers de Pinoy txt style nog niet echt, dat is zoveel mogelijk letters weghalen (zodat er zoveel mogelijk in een sms-je past) en zo onduidelijk mogelijke zinnen formuleren. Zo zijn sms-jes al snel onbegrijpelijk (voor mij althans), waardoor je alsnog heen en weer blijft sms-en. Geen grote ramp, want een sms-je kost hier 1 pesos (2 cent). Gelukkig maar, want Pinoys zijn verslaafd aan het texten.

Terwijl ik op send druk, herinner ik me opeens de jongen van vanmiddag, de installateur van mijn internet. Wie anders zou dit nummer kunnen hebben? Hij belde om de weg naar mijn huis te vragen. Even checken… ontvangen oproepen… Ja hoor. Hij is het. Jammer genoeg heb ik het bericht al verstuurd. Hopelijk was het een foutje van hem en text hij niet terug. Het was tenslotte een onbegrijpelijk bericht. Maar helaas. Even later opnieuw een piep, terwijl ik net weer in slaap val.

“Can i be ur txtmate? If not its ok?”

Hmmm. Wat moet ik daar nou weer mee? Het is zeker weten die jongen. Nou niet bepaald het type dat je als txtmate wilt hebben, en vooral niet als hij van die onbegrijpelijke sms-jes stuurt. (Als iemand van jullie begrijpt wat hij bedoelt, laat het me alsjeblieft weten, want ik snap het nog steeds niet!)

Tja. Zal ik aardig zijn, hem aan het lijntje houden, negeren, of keihard afkappen? Eens denken. Ik kom uit Nederland, mijn internet doet het al en er wonen hier nog 14 miljoen potentiële txtmates. Dus de beste strategie lijkt me de laatste. Ik typ snel in:”No thanks, pls don’t text again.” Zo, duidelijke taal, lijkt me. Toch?

Ik krijg direct een bericht terug. Dat kan toch niet waar zijn! Kom ik dan nooit van die kerel af? Moet ik een andere sim kaart gaan kopen? Ik open zeer geïrriteerd het berichtje en lees: “K! God bless!” En dan moet ik toch even glimlachen. Dit is de perfecte illustratie van alles wat de Filippijnse cultuur omhelst: a) voorkom ten alle tijden gezichtsverlies; b) wees een goed Katholiek; en c) text altijd netjes je antwoord terug als je een sms hebt gekregen!