Strand, strand & strand

Het is duidelijk tijd voor een frisse neus! Na anderhalve maand kantoor, bureau, jeepney en vooral Manila, Manila en nog eens Manila, kan ik geen gebouw meer zien en geen uitlaatgas meer ruiken. Ik wil bomen, wind, wolken, strand en zee. Dat is tenslotte ook deel van de Filippijnen, niet alleen maar deze metropool waar ik nu woon. Een oud collega van Cordaid is hier nu op dienstreis en zij heeft ook behoefte aan frisse lucht en natuurschoon. Samen besluiten we een weekendje uit te waaien in het paradijselijke Puerto Galera, zo’n 4 uur reizen met bus en ‘banca’ (lokale boot) vanaf Manila.

Puerto Galera is een oude havenstad, en betekend letterlijk ‘haven van de galjoenen’. Al vanaf de 10e eeuw is het een belangrijke haven, vanwege de veilige en beschutte ligging. De baai van Puerto Galera is omringd door witte stranden en palmbomen, en het water is helder blauw. Ook de stranden in de omgeving zijn wit, met palmen, helder water en de zee is vol met koraalriffen, vissen en felgekleurd zeeleven.



Wij slapen in een relaxed beach resort, direct aan het strand met veel palmen en ander groen. Eigenlijk is alles helemaal geweldig: het zeewater is warm (30°C) en helder, het eten is goed (pannenkoeken en vers fruit), en we zijn omgeven door prachtige bergen vol met bos en watervallen. En als je verveeld bent van het zwemmen of naar de zee staren, dan kan je je op het strand laten masseren door een van de vrouwen uit het dorp. Een duiktripje op 2 minuten varen met de banca is ook garantie voor succes. De koraalriffen zijn prachtig, en Nemo en vriendjes zijn altijd thuis om je gedag te zeggen. Ik voel me hier helemaal thuis, als een vis in het water!



Er is maar 1 nadeel... Het is regenseizoen. Dat betekend meestal ’s ochtends zon en ‘s middags regen, al is het niet zo voorspelbaar als ik het nu omschrijf. Soms is het een stortbui (varierend van een half uur tot enkele uren), een andere keer miezert het de hele dag. Van het weerbericht wordt je niet wijzer, het weer is hier erg lokaal en de voorspellingen zijn elke dag hetzelfde: 30 graden, lokaal buien met onweer. Tja, dat klopt wel.

Op zaterdag miezert het dus, met tussendoor een plensbui en in de heuvels onweer. Het is zelfs koud en we moeten een shirt aantrekken over onze bikini. Ook op de banca is het even spannend, want door de grote golven gaan we soms flink op en neer. Door dit weer is het niet druk, duidelijk niet het toeristen seizoen. Wel relaxed eigenlijk, we hebben bijna het hele strand voor ons alleen. En op zondag hebben we geluk. Het is prachtig weer, en we genieten van elk zonnestraaltje. Uiteraard zijn we zo eigenwijs ons niet in te smeren. Helaas... na een ochtendje zon zijn we net twee rode kreeften op het strand.

Mijn collega’s op het werk begrijpen mijn rode blosjes niet helemaal op maandagochtend, is ze nou de hele tijd aan het blozen, of is er iets anders aan de hand? Tja, ik hou het maar op een typisch geval van tekort aan zon in combinatie met een overdosis koppigheid. Bij deze beloof ik voortaan altijd netjes me in te smeren! Dat kan al snel: volgende week komt Bertram en gaan we terug naar Puerto Galera. Ik ben helemaal klaar voor die romantische zonsondergangen met cocktails en palmbomen aan het strand!