Biologisch eten is gezond, lekker en ook nog eens goed voor mens en natuur. In Nederland eet ik graag biologisch. Dat is heel makkelijk nu de appie ‘puur en eerlijk’ heeft geïntroduceerd. Maar hier in de Filippijnen is er geen puur en eerlijk. Het is hier zelfs verre van puur en eerlijk voor de meeste boeren.
Ik moet toegeven dat ik nogal naïef was voordat ik hier kwam. Ik zag kleine keuterboertjes voor me, die met liefde en passie voor hun vak met de handen in de klei het onkruid aan het wieden waren, en hun smaakvolle en sappige producten op de lokale markt te koop aanboden. Producten zonder gif en zonder chemicaliën. Die droom duurde niet lang. Ik kwam er achter dat de meeste boeren volop gif spuiten, en groente en fruit hier verre van biologisch is. Het blijkt moeilijk om kleine boeren over te laten stappen naar een duurzamere teeltwijze. Het duurt zo’n 5 jaar voordat de grond ‘gewend’ is aan een andere manier van boeren, en de productie weer op hetzelfde niveau (of hoger) is. Dat betekend 5 jaar lang dus een lagere opbrengst, dat is een lange tijd voor een boer hier.
Biologisch boeren wordt niet door de overheid gestimuleerd. Investeringen zijn vooral gericht op de zogenaamde ‘cash crops’ die op grote plantages worden verbouwd en veel geld opleveren voor een paar mensen. Vanwege de hoge certificeringskosten is het krijgen van een biologisch keurmerk lastig, zeker voor de kleine boeren. En zonder dat keurmerk kan je niet zo makkelijk de prijs omhoog gooien, want hoe bewijs je dat jouw ananas echt biologisch is? En zonder die hogere prijs is het lastig overleven als je opbrengst (tijdelijk) lager is. Tja. Het verbaast me niets dat er hier maar zo’n 500 boerenbedrijven ‘officieel’ biologisch zijn (samen 3500 ha).
In de supermarkt heb ik de zoektocht naar puur en eerlijk geproduceerd voedsel opgegeven, daar zijn alleen Dole ananassen te koop. De biologische producten die ik sporadisch in de schappen vind, zijn meestal geïmporteerd, en vaak 2 keer zo duur als hun biologische broertje of zusje in de reformwinkel in Nederland. De statistieken (IFOAM) vertellen me dat de vraag naar biologische producten hier verreweg de lokale productie overstijgt. Vandaar!
Officieus zijn er veel meer biologische boeren, zo’n 6600 (samen 7700 ha). Deze boeren kunnen hun producten voor een biologische prijs kwijt op de lokale markt, zonder duur keurmerk. Een van die markten is Sidcor, een -overwegend- biologische markt waar boeren uit de regio elke zondagochtend hun waar aanbieden. Er is voor ieder wat wils: kikkers, krabvet, rijstcakejes (in het paars, roze, blauw en geel), koffie, chocolade, papaya zeep, lokale kaas en oneindig veel soorten vlees, vis, groente en fruit. Ook is er veel kant en klaar eten: rijst, barbecue spiesjes, varkenshersenen, kippenlever of gewoon ‘chocolate cake to die for’. Voldoende keus, kwaliteit en kwantiteit om elke zondag de lokale economie op een ‘puur en eerlijke’ wijze te stimuleren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten