Monsterlijk Metro Manilla

Het lijkt al eeuwen geleden, de dag dat ik hier aankwam en werd ondergedompeld in het grof geweld van Manilla. De stad waar ik terecht ben gekomen kan je het beste vergelijken met een soort alles verslindend maar goed georganiseerd monster. Een gigantisch monster! Metro Manilla bestaat – naast Manilla City zelf – uit nog 16 steden en heeft meer dan 14 miljoen inwoners. Een van die steden is Quezon City (QC), de grootste van de 17, met een kleine 3 miljoen inwoners. Hier zal ik de komende maanden wonen en werken. Ik weet nog niet hoe ik dat ga overleven. Ik – het plattelandsmeisje uit een klein dorpje in Drenthe – woon namelijk het liefst in een mooi huis met een tuin, lekker dicht bij bos, weide en rivier. Tja. Heb je dat hier wel? In mijn vrije tijd struin ik het liefst buiten door de natuur, of hang ik aan een rots. Hier in de stad is op elke hoek van de straat een shopping mall (met bioscoop), en in plaats van authentieke restaurantjes kan je hier vol op fast food naar binnen schuiven. Eten, winkelen, eten, film kijken en eten, dat lijken we de favoriete bezigheden van de Pinoy’s hier. Ik geef ze geen ongelijk. Meer is er ook niet te doen!

Gelukkig heb ik fantastische collega’s die helemaal begrijpen dat ik niet in een appartementje op de 21e verdieping kan wonen, zonder balkon om naar buiten te gaan. Ik wil een tuin, een extra slaapkamer voor gasten, uitzicht, een bank om op te zitten en een park in de buurt! Na dagenlang surfen en bellen hebben Mia en Anshe (‘Ansje’) het onmogelijke mogelijk gemaakt: ze hebben een huis voor me gevonden, dat aan bijna al mijn eisen voldoet! En ik ga over 3 dagen al verhuizen! Prachtig. Hoewel, het voldoet aan bijna al mijn eisen… Er staan verder geen meubels in, behalve een stoel en kast. Tja. Dus moest ik wel shoppen. Meteen een goede gelegenheid om de 2 grote malls hier in de buurt te verkennen. De score na een middag Trinoma en SM is een koelkast, matras, kookstel en ventilator, en een tafel en stoelen heb ik bij de 2e hands winkel gevonden (ja, die is hier ook!) Bed en bank volgen later, die ga ik van bamboe laten maken. Lekker goedkoop. Een airco of warm water is er niet, maar dat mag de pret niet drukken, zelfs niet bij 30 graden. Ik heb namelijk een huis met tuin in hartje van de stad, vlak bij het universiteitsterrein (lees: een groot groen park vol joggers en fietsers). Wat wil je nog meer!


mijn tuin

Nou ja, leuk werk en een paar vrienden en een beetje sporten natuurlijk. En komt dat even goed uit! Dat is hier ook allemaal. Het werk is al meteen uitdagend en ik heb een leuke opdracht: voor een nieuw groot project mag ik 2 van de 9 trainingsdagen in elkaar draaien en ook deels de trainingen geven. De training is voor alle medewerkers die op nationaal en veld niveau betrokken zijn bij het project, dat is een groep van zo’n 45 mensen. En we beginnen over een week… Spannend, want ik ben hier pas net en weet nog niet hoe alles in elkaar zit en wat iedereen wel en niet weet en kan. Bovendien moeten we overleggen met Christian Aid, de andere organisatie waarmee we in dit project samenwerken. En nog niet alle posities zijn vervuld op veldniveau: op zijn Taglish: we do not have all warm bodies yet…

Behalve werk zijn er dus ook vrienden. Nou ja, vrienden. Lieve collega’s die me fantastisch helpen en heel erg lief zijn. Van de 10 collega’s die nu op het kantoor rondlopen zijn er 8 vrouw en is de meerderheid ergens in de 20. Het schoonmaken en office management wordt door John gedaan, een van mijn twee mannelijke collega’s. Zo zie ik het graag! De collega’s hier worden vanzelf vrienden, want vanwege hoge werkdruk en algehele verveling zit iedereen van 9 tot 8 op kantoor – gelukkig ben ik ook een workaholic. Zo’n latertje loopt dan geregeld uit op een gezamenlijk avondmaal, een filmpje of een avondje videoke (ik vrees dat ik daar ook nog aan moet gaan geloven).

Om goed om te gaan met stress en werkdruk moet je natuurlijk sporten. En daar heb ik iets interessants voor ontdekt. Bikram yoga. Dat is yoga in een 36˚C warme zaal met 60% luchtvochtigheid. Stel je maar voor dat je je in de meest rare lichaamsposities wringt in die hitte, anderhalf uur lang! Ongelofelijk! Ik weet nog niet of ik dit echt leuk ga vinden, maar na mijn eerste keer ben ik nog niet afgehaakt. En wie weet kan ik hiermee wel aan de Filippijnse hitte wennen. Dat is nog eens een win-win situatie!

En na de yoga en het werk is er natuurlijk ontspanning op een lazy sunday: met een iced cafe latte grande bij de Starbucks op de veranda genieten van een tropische onweersbui, terwijl de straten blank staan en de bliksem op minder dan een kilometer inslaat. Dat kan echt alleen in Manilla!